"O Tribunal Supremo apoiou a existencia de "ata 31 indicios de cargo
debidamente acreditados" que serviron ao Tribunal de Xurado para
declarar a culpabilidade de Alfonso Basterra e Rosario Porto na morte da
súa filla Asunta, ao tempo que determinou que sen a intervención do pai
"non se podería levar a cabo o macabro desenlace".
Así o recolle a sentenza do Tribunal Supremo que confirma a condena a
18 anos de prisión, emitida a raíz dos recursos de casación interpostos
polos pais de Asunta. O rexeitamento aos recursos, por unanimidade da
sala, fíxose público o pasado 11 de outubro.
Entre outras cuestións, o fallo rexeita que se producise unha
vulneración de dereito a un xuízo con todas garantías, en relación a
críticas de condenados a actuación de xuíz instrutor, de presidente de
tribunal e de xurado.
"Os recorrentes non acreditaron en que concretos aspectos e por qué
razóns se produciron decisións non imparciais, tratándose unicamente de
opinións carentes de fundamento", indica o tribunal, que non ve
elementos que "poñan en tea de xuízo" a imparcialidade.
Sobre a posibilidade de que os membros do xurado se visen afectados por
a publicación de información nos medios de comunicación, sen
descartalo, a Sala non o ve un motivo de impugnación e recorda que "a
propia defensa puido aproveitar a oportunidade de expresar a súa versión
ante os medios de comunicación, feito público e notorio, o que en
multitude de ocasións o puido favorecer para xerar dúbidas tanto no
xurado coma na opinión pública".
Do mesmo modo, rexeita que se vulnerase o principio de presunción de
inocencia dos condenados, dado que o veredicto e a sentenza "operan
cunha pluralidade de indicios, concordantes, coherentes, unidireccionais
e converxentes" que non están "destruídos por contraindicios" e que, á
súa vez, "se reforzaron entre si" para chegar á condena.
O concreto, sinala que o xurado contou con "ata 31 indicios de cargo"
todos eles "debidamente acreditados" para establecer a culpabilidade de
ambos os dous pais.
PARTICIPACIÓN DE ALFONSO BASTERRA
O Tribunal Supremo, en consonancia coa sentenza recorrida, considera a
Alfonso Basterra "autor do asasinato da súa filla", xa que "participou
na decisión en plano de igualdade con Rosario Porto e interveu con actos
esenciais que conduciron á execución do feito criminal proxectado".
De feito, o fallo asegura que "sen a intervención do recorrente
-Basterra- non puidese ser levado a cabo o macabro desenlace" e non vai
"ningunha proba ou xustificación exculpatoria" para el.
"Aínda que non haxa podido pormenorizarse por enteiro a intervención do
recorrente no feito, chegou ao convencemento de que este participou en
plano de igualdade coa acusada, sen datos que aboen unha intervención
subordinada na decisión, achegando ao feito criminal accións relevantes
na súa fase executiva", apostila.
A sentenza recorda que o xurado insistiu na existencia de coautoría
"dende o momento que os acusados, de común acordo, deciden acabar coa
vida da súa filla e para iso lle subministran unha cantidade moi
elevada" de lorazepam para poder despois asfixiala sen posibilidade de
evitalo por parte da menor", con "independencia" de que a asfixia "fose
executada materialmente polos dous, ou por un deles de conformidade co
plan acordado".
Neste sentido, o TS fai referencia á decisión do TSXG de eliminar a
posible presenza de Alfonso Basterra na casa de Teo no momento no que se
asfixía á menor -acción que atribúe a Porto-, aínda que considera que
esta circunstancia non elimina a súa culpabilidade, entre outras
cuestións pola subministración continuada de lorazepam.
"A subministración de grande cantidade do fármaco Orfidal, por parte do
recorrente -Alfonso Basterra-, de acordo con Rosario, facilitou
sobremanera" que se "producise a morte aleivosa" de Asunta, sinala o
fallo, que apunta a que o pai "non só é quen compra e fai abasto do
Orfidal que subministraban a Asunta, senón que ten consigo a nena os
días en que esta aparece mareada, é dicir, o 9 e 23 de xullo e 18 de
setembro de 2013".
Do mesmo modo, a sentenza fai referencia á "persistencia" de Basterra
por "afirmar, a pesar dos xuízos científicos e testificales en contra,
que a nena padecía alerxia e que a subministración de medicamentos era
da clase de antihistamínicos".
"Pois ben, nin na autopsia, nin nas demais probas clínicas aparece
rastro ningún da subministración de ningún antihistamínico, e ningunha
alerxia que xustificase a ingesta de lorazepam se lle diagnosticara, e
ningún médico llo receitara", recolle o fallo, que incide na "vontade
conxunta e persistente das partes de propagar a idea de que a nena
padecía alerxia".
PREGUNTAS ELIMINADAS
Ademais de rexeitar outros extremos propostos polas partes, a sentenza
recorda que "a culminación do horrendo crime" conseguíase "co
desprendemento do cadáver", un extremo sobre o que non foi preguntado o
xurado popular a petición de Alfonso Basterra e a súa defensa, que
"insistentemente interesaron a supresión das preguntas" que o presidente
do tribunal "tiña pensado formulalos".
"Finalmente, o presidente acordou a súa supresión, ignorándose polo
tanto quen, como e en qué momento se trasladou o cadáver dende Montouto
ao lugar onde foi achado", nunha pista forestal do lugar de Feros.
Do mesmo modo, apunta ao interese de Basterra por anular a declaración
incorporada á causa e prestada por Rosario Porto o 27 de setembro de
2013 na que indicaba que Asunta lle contara que o seu pai lle dera "uns
pos brancos" e que o TS mantén.
A Sala tamén descarta que o presidente do xurado impedise durante as
sesións que algunhas testemuñas contestasen a preguntas, en relación á
declaración de varios axentes. "Do análise da causa advírtese que
ningunha pregunta das formuladas se lle denegou polo Tribunal de xurado
ás defensas.
Cousa distinta é que a testemuña non contestase nos termos
esperados pola defensa", apunta o fallo.
Finalmente, fai referencia á intención -rexeitada- de Alfonso Basterra
de eliminar a circunstancia agravante de parentesco da condena, derivada
do "esquecemento" por parte do presidente do Tribunal de incorporar de
forma expresa o vínculo paterno-filial entre Alfonso Basterra e a súa
filla adoptiva Asunta.
"O esquecemento por parte do maxistrado-presidente de incorporar como
apartado autónomo do obxecto do veredicto o vínculo parenteral existente
entre autores e vítima do delito non tivo a menor influencia, xa que o
propio factum recolle por seis veces o parentesco existente entre eles",
recorda o Tribunal Supremo." (Galicia Confidencial, 22/11/16)
No hay comentarios:
Publicar un comentario