A investigadora Beatriz Díaz
| Fonte:
DUVI.
"Usando tecnoloxías de limitado impacto ambiental e fácil implementación
pódese obter antioxidantes de natureza fenólica a partir de residuos
agroindustriais e forestais procedentes das castañas e da elaboración de
augardentes e zumes. Así o demosta a investigadora Beatriz Díaz,
da Universidade de Vigo, que vén de defender a súa tese 'Recuperación
de antioxidantes por tecnoloxías emerxentes a partir de efluentes
industriais e residuos forestais'.
Este traballo é unha das liñas de investigación do Departamento de
Enxeñaría Química da Universidade de Vigo, dedicada ao desenvolvemento
de procesos para obter compostos como prebióticos ou antioxidantes de subprodutos da industria terciaria mediante tecnoloxías respectuosas co medio ambiente.
Neste contexto de traballo, na súa tese de doutoramento, Díaz utilizou na súa investigación viñazas e bagazos destilados de uva
branca procedentes da elaboración de augardente; ourizos e follas do
castiñeiro e bagazos de distintas clases de froitos do bosque
procedentes da elaboración de zumes.
Para a obtención dos antioxidantes
empregáronse procesos de extracción con dióxido de carbono supercrítico e
disolventes de baixo impacto ambiental e desenvolvéronse procesos
baseados en tecnoloxías de membranas para a concentración e/ou
purificación de compostos fenólicos. Finalmente, avaliáronse as
propiedades antioxidantes e de irritabilidade cutánea dos produtos
finais obtidos.
BENEFICIO ECONÓMICO E AMBIENTAL
Os antioxidantes naturais, segundo a técnica do Centro de
Investigación, Transferencia e Innovación CITI, teñen importancia tanto
nos sistemas alimentarios, evitando as reaccións de oxidación que
alteran os alimentos, coma nos sistemas biolóxicos, onde axudan a previr
o estrés oxidativo provocado polos radicais libres protexendo fronte a
diversas enfermidades dexenerativas ou distintos tipos de cancro.
Un dos grupos de antioxidantes naturais máis abundantes e amplamente
distribuídos no reino vexetal, segundo Díaz, son os compostos fenólicos.
Froitas e verduras, herbas medicinais, cereais ou algas son fontes
tradicionais empregadas na obtención de compostos fenólicos con
actividade antioxidante.
Porén, indica na tese de doutoramento, “estes compostos fenólicos atópanse tamén en residuos agroindustriais e forestais, polo que a súa reutilización podería supoñer un beneficio económico para o proceso de partida, ademais de minimizar o impacto ambiental que en moitos casos pode supoñer a súa eliminación”.
Segundo sinala Díaz Reinoso, nos últimos anos incentivouse a procura de
novas fontes de antioxidantes naturais debido “á crecente demanda por
parte dos consumidores de aditivos de orixe natural fronte a aqueles
obtidos mediante síntese química, unido ademais a resultados
toxicolóxicos que poñen en dúbida a seguridade dos devanditos
antioxidantes sintéticos”.
TÉCNICAS
Polo que respecta ás técnicas empregadas, a investigadora salienta que
tradicionalmente a extracción de compostos fenólicos lévase a cabo
mediante o emprego de disolventes orgánicos. Estes procesos presentan
numerosas limitacións tales como o emprego de grandes volumes de
disolvente, nalgúns casos tóxicos ou prexudiciais para o medio ambiente,
a súa baixa selectividade ou a necesidade de engadir etapas de
eliminación do disolvente, polo que actualmente se están centrando os
esforzos na busca de tecnoloxías alternativas de limitado impacto
ambiental que permitan a extracción e a purificación de compostos
antioxidantes de maneira eficaz.
Atendendo a esta situación, na tese de doutoramento póñense a proba dúas técnicas alternativas. Por unha banda, o uso de dióxido de carbono supercrítico,
que presenta un gran potencial para a extracción selectiva de compostos
fenólicos. “Na extracción con fluídos supercríticos emprégase como
disolvente un composto (dióxido de carbono, neste caso) en condicións de
presión e temperaturas superiores ás do seu punto crítico.
Nestas
condicións, as propiedades do fluído supercrítico son intermedias entre
un gas e un líquido, o que fai que o seu emprego sexa especialmente
interesante en procesos de extracción, xa que se difunde como un gas,
penetrando máis facilmente na mostra, e a súa densidade é comparable á
dun líquido polo que favorece a solubilización dos compostos de
interese", explica a investigadora, que subliña que "é barato, non
tóxico e é gas en condicións ambientais, o que permite obter un extracto
final libre de disolvente".
Doutra banda, a investigación salienta que a concentración e/ou
fraccionamento de compostos activos presentes en correntes líquidas
pódese realizar eficazmente mediante tecnoloxía de membranas.
“Esta tecnoloxía presenta vantaxes interesantes fronte a outros
procesos convencionais de concentración como son o emprego de baixas
temperaturas ou un menor consumo enerxético”, comenta Beatriz Díaz.
Os
procesos de filtración con membranas permiten separar compoñentes
presentes nunha corrente líquida, actuando a membrana como unha parede
selectiva deixando pasar uns compostos e impedindo o paso doutros.
Como conclusión xeral da tese, Díaz Reinoso recalca que pode dicirse
que os procesos levados a cabo resultaron "eficaces e de fácil
implementación" para a obtención de produtos con actividade
antioxidante. Os produtos finais obtidos presentaron actividades
antioxidantes similares ás de distintos antioxidantes sintéticos.
Ademais, engade a investigadora, os produtos obtidos a partir de vinazas
de viño branco ou ourizos de castiñeiro non presentaron irritabilidade
en pel polo que poderían resultar útiles na formulación de cosméticos.
Estes resultados atópanse recollidos nun total de seis traballos
publicados así como nunha patente realizada conxuntamente coa
Cooperativa Vitivinícola do Ribeiro, informa Rosa Tedín no DUVI." (Galicia Confidencial, 30/05/16)
No hay comentarios:
Publicar un comentario