O Chanfaina Lab de San Sadurniño... facendo cine doutro xeito

"Para facer unha chanfaina (así o amosou Marcos Nine na súa curta do pasado ano) fai falla mesturar moitos elementos distintos do porco. Cómpre ademais, cando menos no caso do Chanfaina Lab, unha elaboración colectiva, na que colaboren moitas persoas distintas, facendo comunidade. 

Esta fin de semana celebrouse en San Sadurniño a segunda edición desta iniciativa audiovisual, que volveu levar a este concello rural da comarca de Ferrolterra a dúas ducias de cineastas de toda Galicia. O funcionamento do Chanfaina é sinxelo: os autores e autoras tiñan 48 horas para gravar no territorio e coas xentes desta localidade as imaxes que comporán a súa curtametraxe. As pezas estrearanse en xaneiro na vila, nunha xornada na que volverán xuntarse os creadores e creadoras.

Disto vai, en boa medida, o Chanfaina, de xuntarse. O pasado ano unha das cousas que máis valoraron os e as participantes foi o "espírito de comunidade" que se creou nos días que pasaron en San Sadurniño, a oportunidade de atoparse ou de coñecer a moitas persoas do sector.

 O primeiro Chanfaina foi un éxito rotundo. Cuns medios e un orzamento moi modestos, conseguiu levar o nome, as paisaxes, o patrimonio e as historias de moitos veciños e veciñas por toda Galicia, nun feixe de filmes que foron vistos en festivais, en proxeccións públicas e na rede, compartíndose viralmente. 

"Fun a unha xuntanza cos responsables de todos os festivais de Galicia, e todos coñecían o Chanfaina, e todos me felicitaron pola iniciativa. Sorprendeume, porque acabamos de comezar", destaca Sabela Íñiguez, concelleira de Cultura e coordinadora da iniciativa.

Nesta segunda edición, a aposta do Chanfaina demostrou estar consolidada. Creceu a participación, tanto de autores locais coma do resto de Galicia, destacando de presenza de 12 mulleres entre os 24 participantes. Ademais, os e as participantes desta edición chegaron a San Sadurniño despois de ter realizado un importante traballo previo. 

A diferenza do ano pasado, no que moitas das pezas se decidiron sobre a marcha, desta vez "chegaron moi preparados, analizaran moito a páxina de Fálame de San Sadurniño, tiña xa os personaxes elixidos, estiveran xa polo concello nas semanas anteriores", salienta Manolo González, ideólogo e cabeza visible da iniciativa o pasado ano e que nesta ocasión adoptou un papel máis secundario. "Sabela é a master chef do Chanfaina, eu son só o sous chef, centrado non convidados", di.

Outra das diferenzas nesta segunda edición é a maior implicación e participación dos veciños e veciñas de San Sadurniño, tanto diante coma detrás das cámaras. "Había toda unha rede de colaboración, con veciños de todo o Concello participando. Quizais por iso este ano o factor humano está máis presente que o factor paisaxístico", comenta Manolo González. 

Tamén destaca o caso de Abel Vega, un dos autores que realizará unha curtametraxe, "un señor maior que despois de facer un curso de informática na aula CEMIT do Concello, mercou unha cámara e decidiu facer un vídeo sobre a súa parroquia", di Sabela Íñiguez. "Quedou moi ben. É incrible como un home que nunca na vida colleu unha cámara, pode ter esa sensibilidade", engade.

Ao longo da fin de semana vivíronse algúns momentos inesquecibles, como sinala a concelleira. "Vivimos en directo o reencontro dunha familia separada pola emigración, 105 anos despois. A través de Fálame de San Sadurniño, unha xornalista de Uruguai escribira preguntando pola súa familia. 

De casualidade, chegou o día da Chanfaina e Giselle Llanio -unha das creadoras- gravou todo o reencontro, gravou mesmo a chamada que lle fixo á súa nai en Montevideo, moi emotiva, dicindo que atopara a familia".

O Chanfaina é moito máis que unha fin de semana. Estes días comezou un proceso que terá continuidade en xaneiro coa estrea e presentación das curtas, unha sesión na que volverán xuntarse os e as autoras, e tamén os veciños e veciñas que protagonizan varias das pezas. 

Despois os filmes continuarán o seu camiño. O obxectivo é que na súa terceira edición o Chanfaina Lab se converta tamén nun festival, centrado no cinema sobre o rural. "Queremos que San Sadurniño se converta no referente do cinema rural galego", subliña Sabela Íñiguez.

"Gústanos moito que saian as paisaxes de San Sadurniño" -di- "pero máis me gusta que saia a nosa xente". "Unha das cousas que conseguiu o Chanfaina Lab foi empoderar a xente do rural. A xente do noso concello é xente moi humilde, os máis maiores nin sequera tiveron acceso aos estudos, e sempre que lles preguntabas polas súas historias, respondíanche que o seu non tiña valor, dicindo 'eu non teño escola, eu non son importante'", explica. 

 "Pero cando ven que se achega xente de toda Galicia a gravalos, cando ven que son protagonistas desas pezas, isto resulta un traballo de empoderamento moi importante, e por iso cada ano se van implicando máis", di. "Fálame de San Sadurniño facilitou moito o proceso, están máis afeitos a falar diante dunha cámara. Viron que as súas historias son tan importante coma as que saen nos filmes de Hollywood", conclúe."              (Marcos Pérez Pena , Sermos Galiza, 08/09/2015)

A conexión da Operación Patos co chófer de Louzán

"Na lista de 49 pontenciais imputados da Operación Patos chama atención a presencia de dous construtores en relación coa Deputación de Pontevedra. Trátase de Jesús Fontan Piñeiro, de Covsa, e Mauricio Rodríguez Osorio, de Construccións E.C. Casas. Dúas empresas que foron invitadas a concursos que acabou gañando a construtora da familia do chófer do presidente. 

A Policía cre que as compañías citadas no sumario da Operación Pators pactaban prezos para repartirse as contratas. O presunto modus operandi era o seguinte: unha administración tiraba de procedemento negociado sen publicidade para adxudicar unha obra. 

Trátase dunha vía legal que permite non sacar as obras de menos de 50.000 euros a concurso, senón pedirlle prezo únicamente a tres compañías. As empresas invitadas pola Deputación serían escollidas en función do criterio do presunto líder da trama, Enrique Alonso Pais, de Construcciones Eiriña.

 Os construtores invitados a participar serían case sempre os mesmos, podendo pactar entre eles o reparto dos traballos públicos.

Ademais de nas adxudicacións da Operación Patos, Covsa e Construccións E.C. Casas foron invitadas a outros dous contratos negociados sen publicidade, contratos que  gañando unha empresa da familia do chófer de Rafael Louzán, ex-presidente da Deputacion de Pontevedra.

Construcciones Transportes y Aglomerados de Galicia COTRARGA, empresa de obras na que Jesús Pombo Varela foi administrador único (agora figura Patrica Pombo Varela). Os Pombo Varela sons curmans de Marcos Galiñanes Varela, quen foi chófer de Louzán até que entrou como funcionario na Deputación.

En 2011 Cotrarga gaña 91.000 euros pola obra "reposición e acondicionamento dos firmes nos lugares de Apedrado, Pumadartán e Longas (Moraña)". A Deputación resolveu este contrato a dedo, mediante o procedemento negociado sen publicidade. 

Ademais da compañía da familia do chofer, a Deputación pediulle precio a Construccions Obras e Viais SA (COVSA) e Construccines E. C. Casas, dúas empresas que tamén gañan habitualmente contratas da Deputación e cuxos directivos están agora a piques de seren imputados na Operaicón Patos.

En 2012  Cotrarga faise con máis de 227.000 euros pola obra "mellora e ampliación da Estrada Provincial 9305 Coirón-Ribadumia-Leiro". Rafael Louzán tamén resolveu este contrato a dedo, mediante o procedemento negociado sen publicidade. De novo só se lle pediu prezo a Cotrarga, Construccions Obras e Viais SA (COVSA) e Construccoines E. C. Casas.

En relación coa Deputación de Pontevedra, a fiscalía pide a imputación dos empresarios de Covsa e E.C. Casas e das costructoras Canalizacións y Construcciones Salnés (Diego González Fernández), Manuel Fernández Valdés (Construcciones Crespo), Angel Pintos Vila (Sercoes Obra Civil) e Juan Manuel Carro Pelllejero (Caldevergazo). 

No sumario a Polícia ve comprobado as "influencias" de Eiriña -a construtora de Alonso Pais presunto cerebro da trama- sobre "funcionarios e o daquela presidente para lograr as obras"· Por iso imputa a Louzán, ao vicepresidente José Manuel Figueroa, ao xefe de Servizos Técnicos Manuel Ángel Juanatey, ao xefe de gabinete Luis Serantes e ao responsábel da delegación en Vigo Julio Manuel Vázquez. 

As obras que están baixo sospeita da Deputación son unha ponte na Estrada, os campos de fútbol de Moraña, Coia e Coruño, o abestecemento de Nigrán, Olveira e Poio, as áreas de descanso de Chans e Bembrove e a reforma do centro social Pena Moura."         (Manuel Vilas | Pontevedra | Galicia Confidencial, 22/09/2015)                 

O sector lácteo asina o acordo sen o apoio de SLG nin Unións Agrarias

"O sector lácteo asinou finalmente un acordo no Ministerio de Agricultura sen o apoio das dúas principais organizacións agrarias galegas, UUAA e SLG, que teñen ademais a representación da maioría dos gandeiros no país. 

O pacto conta coa sinatura da industria, a distribución, cooperativas e Asaja pero non coa de UPA e COAG -onde se inclúen os dous sindicatos galegos- ao non atenderse as súas demandas de concretar o que é o prezo sustentable nin unha cobertura xurídica que permita sancionar a aqueles que non cumpran co acordado. 

Malia todo, a ministra Isabel García Tejerina destacou a unión de forzas de toda a cadea de valor para dotala "estabilidade e sustentabilidade" e destacou o "ambicioso" dun acordo que, segundo di, "traducirase en mellores prezos en cada tramo da devandita cadea de valor". "É un acordo do que estou seguro que todo o mundo se beneficiará, pero onde os maiores beneficiados serán os gandeiros de leite españois", dixo. 

Tejerina asegura que a industria se comprometeu a "reveter o beneficio aos gandeiros" e a facilitar os datos de venda e de cesión do leite líquido á distribución, ademais de prometer "un contrato tipo". O sector produtor, pola súa banda, tería asumido o compromiso de "organizarse". Mentres, desde o SLG, a súa secretaria xeral, Isabel Vilalba -presenta na xuntanza- asegura que o texto asinado hoxe "non só non mellora a proposta inicial do 18 de agosto, senón que a empeora ao facer concesións ás industrias e distribuidoras".

Así, aclara que desaparecen as alusións iniciais a prezos que cubran os custos de produción e se substitúen por algo tan vago como que os pagamentos das industrias “contribúan á sostenibilidade das explotacións”. 

Tampouco se garante a recollida do leite producido, mentres que no borrador de agosto si que se propoñía un compromiso de fixar un contrato tipo de compravenda que garantise ao gandeiro que ll recollerían o produto "a un prezo que permita a súa sostenibilidade e acorde co mercado, de polo menos un volume de leite equivalente á produción do gandeiro no último ano”. No documento asinado este mércores, desaparece a referencia temporal de finais de setembro e calquera referencia a garantir a recollida do leite, tal e como denuncia o SLG. 

"Non garante un prezo remunerativo que, como mínimo, cubra os custos de produción. Trátase dun documento que non concreta nada e que segue confiando a súa validez á boa vontade das industrias e das distribuidoras, esa mesma boa vontade na que se basea a Lei da Cadea Alimentaria que se supuña amparaba tantos miles de granxas que hoxe están ao borde da ruína", insiste Vilalba, que recorda que tanto o SLG como a COAG cren "absolutamente imprescindible" que o acordo vaia acompañado das suficientes garantías de cumprimento por parte dos axentes que o subscriban. 

"E iso só é posible se hai un marco legal e un réxime sancionador que obrigue os operadores a cumprir cos compromisos asumidos", di. 

Desde Unións Agrarias-UPA, Román Santalla admitiu o "interesante" dalgúns aspectos do acordo para o sector, pero lamenta que non se fose máis aló aplicando un réxime sancionador e definindo con claridade o prezo sustentable. 

De feito, asegurou que o seu sindicato non dubidará en sumarse a el de considerarse estas demandas, pero critica que o texto recolla a posibilidade de novas adehsións de industrias e distribuidoras, pero non de organizacións de gandeiros, algo que cre "inxusto e ilóxico", polo que piden á ministra que "non rache pontes". "Precisamos sinais de boa vontade por parte de industria e distribución que restablezan a confianza perdida na cadea láctea", dixo. 

Así, un e outra organización cualifican o acordo de "decepcionante" e remítense á nova asemblea que a Plataforma en Defensa do Sector Lácteo Galego celebrará en Compostela este venres 25. Estudarase alí o acordo e decidirase a que postura unitaria se chega, non descartándose novas mobilizacións nas vindeiras semanas. 

Para a ministra, as peticións de UUAA e SLG non son posibles porque "o que non é legal non se pode facer" e insiste na imposibilidade de fixar prezo ningún malia asegura que "o prezo sustentable está contemplado". 

"Este acordo é tan ambicioso como o ordenamento xurídico español nos deixa. As sancións só se poden facer por norma, por iso non puideron ser contempladas. O importante é a presenza masiva da distribución e da industria onde os principais beneficiados son os gandeiros españois", insistiu. 

Segundo o Ministerio, a distribución alimentaria comprométese a valorizar o leite e os produtos lácteos, impedindo que se usen como produto reclamo, mentres que a industria e a Federación Nacional de Industrias Lácteas (Fenil) asegura que aplicará nos seus contratos prezos e volumes de compra que, en concordancia coa evolución do mercado, contribúan á sustentabilidade das explotacións.

O acordo foi asinado na sede do Ministerio polas empresas galegas Leite Río, Feiraco, Celta, Gadisa e Froiz, ademais de por Aces, Anged, Asedas, Ahorra Más, Alcampo, Carrefour, Condis, Consum, Covirán, El Corte Inglés, Hipercor, Supercor, Eroski, Euromadi Ibérica, Dia, Grupo IFA, Lidl, Mercadona, Grupo Miquel, Musgrave, Más y Más, Simply, Fenil, Clesa, Dhul, Calidad Pascual, Capsa Food, Central Quesera Montesinos, Coinga, Covap, Danone, El Buen Pastor, Lactalis, Hijos de Salvador Rodríguez, Reny Picot e Industrias Lácteas Monteverde.

Ademais, tamén o asinaron Iparlat, Kaiku, Lácteas del Jarama, Lácteas García Vaquero, Lácteas Toledo, Leche Gaza, Mantequerías Arias, Mondelez International, Nestlé, Palancares Alimentación, Postres y Dulces Reina, Queserías Entrepinares, Queserías Lafuente, Quesos Aldonza y Don Ismael, Schreiber, Coopertia lechera de Cadí, Queserías Rocinante, Láctesa Flor de Burgos, Cooperativas Agro-alimentarias e Asaja.

O acordo entrará en vigor aos dez días da súa sinatura e o cumprimento realizarase atendendo á normativa regulador do dereito á competencia, polo que quedarán a salvo as competencias instrutoras e resolutorioas, no seu caso, da Comisión Nacional dos Mercados e da Competencia, que esta mesma semana defendía a venda a perda en determinadas circunstancias. "                  (Praza Pública, 23/09/2015)

Negocios galegos nas mans dos seus traballadores

"Facendo empresa" é a nova marca que promociona as firmas do país cuxas accións son maioritariamente propiedade dos que traballan nelas. Son compañías que cren "na economía das persoas e dos seus intereses comúns", en palabras de Leticia Jorge. Nesta entrevista coa xerente de AESGAL, abórdase o novo distintivo e as vantaxes que este tipo de empresas. O debate sobre a recuperación é outro dos temas da conversa. En opinión de Jorge non hai mellora nos servizos, pero si síntomas en industria e construcción.

Estes días presentaron a marca "Facendo empresa" para promocionar as sociedades laborais. Por que tomaron a iniciativa de crear este identificativo?

Unha marca identificativa é algo que as nosas empresas asociadas veñen reclamando dende hai tempo que lles dea sensación de pertenza. Trátase de facilitarlles ás empresas unha ferramenta para explicarse a si mesmas ante a sociedade, e serve para darlle difusión á forma xurídica a partir dos seus protagonistas: as sociedades laborais.

Que vantaxas aporta para o consumidor contratar cunha compañía identificada baixo "Facendo empresa"?

As vantaxes son saber que, independentemente do sector do que falemos, o público consumidor está a contribuír á economía local. Se escolle a unha empresa deste tipo sabe que esa empresa representa uns valores que teñen que ver coa economía social, que é a economía das persoas e dos seus intereses comúns.

E que pasos teñen que dar as compañías interesadas de sumarse a iniciativa e poder identificarse coa marca?

As sociedades laborais galegas que queiran usar a marca deben inscribirse no formulario a través da pestana “Únete”, na web de facendo empresa. Non é necesario ser socia de AESGAL para poder usar a marca, é gratuíta e está a disposición de todas as sociedades laborais galegas. A partir da inscrición, nós lle enviaremos o material gráfico para que o insira onde considere oportuno, cumprindo sempre as normas que figuran no regulamento da marca.

Como explicaría en palabras moi simples o que é unha sociedade laboral?

Trátase dunha sociedade mercantil na que a meirande parte do capital é propiedade das persoas que traballan nela.

Se un emprendedor está pensando constituír unha compañía como sociedade laboral, que vantaxes recomenda que teña en conta antes de adoptar esta fórmula xurídica?

 Falar de vantaxes ou de dificultades cando se fala dunha forma xurídica, na miña opinión non vai dar a perspectiva adecuada. As persoas emprendedoras teñen que escoller entre a forma xurídica que máis se adapta ás súas necesidades. Por exemplo, unha soa persoa non pode constituír unha sociedade laboral, teñen que ser mínimo tres socias, das cales dúas teñen que ser tamén traballadoras.

Unha sociedade laboral, coma sociedade de propiedade colectiva, é unha forma de entender o que é unha compañía, é vivir os valores diferenciais que encarna, esa proximidade e compromiso coa comunidade na que se insire ou o reforzo da comunicación e acordo entre as persoas socias. Ademais está concibida para que as persoas que se contraten pasen a ser co tempo socias da empresa (a lei pon límites á contratación de indefinidos se non son socios) porque sempre as persoas traballadoras deben posuír en conxunto a maioría do capital social. ¿Trátase isto dunha barreira? Pode parecer que si, pero eu o vexo coma unha oportunidade para, entre outras cousas, involucrar a todas as persoas que forman parte da empresa.

Coma vantaxes, a sociedade laboral está protexida pola Constitución (artigo 129.2: “os poderes públicos facilitarán o acceso dos traballadores á propiedade dos medios de produción”), polo que recibe uns apoios económicos específicos na súa constitución, na incorporación de persoas socias traballadoras, etc. Ademais, é posible capitalizar o 100% do paro para aportalo á empresa coma capital social.

As persoas socias traballadoras son consideradas a efectos da Seguridade Social, salvo algunhas excepcións concretas, coma traballadoras por conta allea, polo que cotizan ao paro. Isto tamén é algo que pode considerarse unha vantaxe ou unha barreira.

A sociedade laboral tamén é unha boa oportunidade para empresas mercantís nas que os traballadores queren facerse cargo da empresa e aportar capital. 

Algunha outra barreira?

Coma barreira diría que a constitución deste tipo de empresas non é tan rápida coma outras, leva un proceso burocrático un pouquiño máis longo.

Cando naceu Aesgal, cantos socios ten e cales son os seus obxectivos?

Aesgal naceu no ano 2009 impulsada por nove sociedades laborais de tamaño grande, entre todas sumaban unhas 200 persoas traballadoras. Os seus obxectivos tiñan que ver coa visibilización da forma xurídica en Galicia, que non recibía ningún tipo de atención nin institucional nin por parte do público xeral. O nacemento de AESGAL foi impulsado pola nosa confederación nacional (Confesal), posto que Galicia era a única comunidade autónoma no que este colectivo non estaba asociado aínda.

Existe algún perfil tipo do socios que se suman a Aesgal?

Se por perfil queres dicir sector ou tamaño, non existe perfil en absoluto, temos socias de todos os tamaños e de moitos sectores distintos. Pero para min teñen en común que son empresas que miran ao seu redor, ao mundo no que fan a súa actividade, que están convencidas de que a sociedade laboral é unha resposta axeitada para un mundo económico cada vez máis globalizado e impersoal. Son conscientes de que xuntas conseguen máis que unha por unha, e apostan por AESGAL.

Vostedes organizan unha primeira Xornada de networking e speedmeetings o vindeiro martes 29 de setembro no Hotel Ruta Jacobea. En que consiste? Quen pode acudir?

Trátase dunha oportunidade de coñecer de forma directa a sociedades laborais de sectores variados, a nivel totalmente comercial, no que as empresas poderán ofrecer e demandar produtos e servizos. A xornada está dirixida a sociedades laborais exclusivamente.

Moito se está a falar de se existe ou non recuperación económica, que están a percibir ao respecto os socios de Aesgal?

A crise levouse por diante a moitas sociedades laborais, e a moitas socias de AESGAL. Aínda que as empresas de economía social son máis resistentes á crise por que o interese das socias soe ser manter o posto de traballo o máximo tempo posible, esta crise é tan longa que moitos non foron quen de soportala. No tocante á recuperación, nalgúns sectores (o industrial ou o da construción) si que perciben máis actividade ou a lo menos máis expectativas. Noutros sectores, sobre todo de servizos, a crise continúa."         (Galicia Confidencial, 24/09/2015)

O Celta roza a perfección ante o Barça e ponse ao fronte da liga

(Galeria: Faro de Vigo)

"O Celta ofereceu un partido para a lembranza, cheo de xogadas para enmarcar -o gol de Nolito, o segundo de Iago Aspas- e mostrou que a súa combinación de fútbol asociativo e verticalidade nos últimos metros pode destrozar a calquera equipa que se lle poña por diante. Aínda que esa equipa sexa o vixente campión da Champions.

Foron 4 goles, mais puideron ser 6 ou 7. O xogo foi un monólogo dun Celta que saíu enganchadísimo ao relvado e que nos primeiros 10 minutos de partido transmitiu ao rival unha mensaxe clarísima: esta non vai ser a túa noite. Non a foi. 

Foi a noite de Sergio -providencial nas chegadas do FCB-, Nolito e Aspas. E foino de toda a equipa. Sen a súa intensidade, sen a solidariedade de todos nas fases defensiva e ofensiva, non tería sido posíbel golear a equipa que até a súa visita a Vigo era líder após sumar todos os pontos en xogo.

 O Celta está agora un ponto por cima do Barcelona cando levamos consumidas cinco xornadas do campionato. Ten 13 pontos. Só deixou de sumar 2 (os que cedeu na casa co empate face o Las Palmas). Partilla o comando da liga con Real Madrid -líder por mellor gol average xeral- e Villarreal."              (Sermos Galiza, 24/09/2015)


"El equipo de Berizzo somete y golea a los azulgrana con una monumental lección futbolística.

 A veces los resultados ayudan a ver aquello que para muchos resulta invisible. A veces la distancia, esa periferia a la que no apuntan del todo los focos, no ayuda a que se perciban monumentos futbolísticos como los que levanta el Celta desde hace unos meses.

 Algo importante se erige en Vigo, donde hay un equipo que con el presupuesto de un modesto juega como un grande. Y eso trasciende del marcador.

Claro, a veces hay que mirarlo: el Celta le metió cuatro al tricampeón de la campaña pasada y aspirante a levantar cinco copas antes de fin de año. Le sopló la pelota al equipo que se ha adueñado de ella durante la última década, propició su error y le goleó con prestancia, exhibiéndose.

El primer problema para el Barcelona consistió en poner el balón en juego. No es la primera vez ni será la última que un rival acude a apretarle a su propio terreno y se le conocen herramientas y recursos adecuados para eludir esa presión. No para esquivar la estrategia que diseña Berizzo, que ya le quebró la temporada pasada durante bastantes minutos en los dos partidos que disputaron y volvió a hacerle pasar un calvario.

 El Celta convirtió la salida de la pelota de su oponente en un jeroglífico. De inicio la perdió el Barcelona y eso ya es en si una noticia. Se ajustó para conseguir así que sus mejores hombres, el tridente de marras, tuviese recibiese algo de flujo, pero no encontró el confort porque la zaga del Celta encontró una respuesta efectiva.

Los pases llegaban largos y rasos, pero al pie y el argumento para contrarrestarlos fue la anticipación. Sergi Gómez, un canterano del Barça habitual suplente y ayer titular por lesión de Fontàs, estuvo imperial en esa faena.

Con todo, haber saltado varios escalones en el campo y llevar el juego cerca del área de su rival alivió al Barcelona, que había comenzado absolutamente sometido. El día que consiga futbolistas que corran los noventa minutos como en los primeros noventa segundos nadie le ganará un partido a un equipo adiestrado por Berizzo, un artista de la pizarra.

Salió a todo trapo el Celta, pero en cuanto el Barcelona atinó a gestionar el balón le dejó dos avisos que solventó el meta Sergio Álvarez primero ante Messi, luego ante Neymar. Nada estaba escrito, nada había virado porque cuando el Celta pareció bajar el ritmo ofensivo y el Barcelona incrementar el suyo llegaron dos estocadas celestes.

O celestiales. Dos excelsas definiciones, también dos errores, el primero de Alves, que le dio todo el tiempo del mundo al Nolito para armar el remate, y de Piqué, que perdió la pelota en medio campo encimado por el gaditano y Aspas para dejar a este ante Ter Stegen.

Los goles fueron mayúsculos. Nolito colocó la pelota en la escuadra, Aspas, que había comenzado fallón, demostró carácter al solventar con una vaselina. Dañado por dos golpes tan colosales como consecutivos, el Barcelona cambió la supervivencia por la escalada. Se juntó el Celta, justo de aliento, para encontrar el descanso.

El partido ya era otro diferente al de tres cuartos de hora atrás y el plan de Berizzo consistió en seguir exigiendo en la presión, pero unos metros más atrás para no correr el riesgo de dejar latifundios ante su zaga. Así que sus chicos se apretaron a realizar una segunda interpretación del partido mientras los de Luis Enrique buscaban los papeles de su partitura. O a sus tenores.

Al Barcelona le tocó crecer desde la individualidad, no tanto con el colectivo. Rompió Neymar con una conducción a la zaga celeste y mostró una primera debilidad que culminó con un disparo de Messi al palo. La tuvo el Barcelona como en la primera parte y como entonces, de inmediato, le volvieron a tocar en todo el mentón. Lo hizo de nuevo el sin par Aspas, maravilloso para activarse en una contra con una punterita, presentarse otra vez ante Ter Stegen y batirle.

Se revolvió el Barcelona, que pudo encajar más. Buscó la enmienda con codicia y orgullo. Pero incluso ahí encontró la respuesta final de Sergio Álvarez, un guardameta excepcional. Y cuando, al fin, pudo marcar Neymar para abrir un hilo de esperanza ante el cansancio del Celta llegó el último bofetón de Guidetti."            (Juan L. Cudeiro , El País,  Vigo 24 SEP 2015)

A emigración galega a Madrid aumentou un 40% na última década

"Os motivos son diversos, se cadra case tantos como persoas, e as explicacións van dende unha oportunidade de "mobilidade exterior" ata unha consecuencia inevitable da ausencia de horizonte vital e laboral pasando pola hiperbólica definición como "exilio". 

Sexa como for, o certo é que en Galicia séguese a emigrar e faise, sobre todo, a outros puntos do Estado, aínda que a cifra de persoas que colleron a maleta cara ao resto do mundo foise aproximando notablemente durante a crise ao volume de poboación que estableceu a súa vida noutra comunidade autónoma. 

Dentro deste datos procesados polo Instituto Galego de Estatística algunhas tendencias destacan sobre as demais, como o aumento de ata un 40% da emigración galega a Madrid durante a última década.

Aínda que a estatística oficial non recolle absolutamente todos os movementos migratorios -é posible, por exempo, marchar a outra autonomía pero manter a inscrición no padrón e mesmo no censo en Galicia- si pode ser unha boa radiografía do acontecido, especialmente dende o inicio das dificultades económicas. 

Os números indican, por exemplo, que en plena bonanza económica marchaban de Galicia cara a Madrid unhas 3.000 persoas ao ano, cifra que, por exemplo, era superada pola da poboación que se dirixía a Canarias, que naquela demandaba man de obra en sectores como o da construción.

 Durante o pasado 2014 a emigración galega ao estranxeiro descendeu un chisco -rexistrouse a marcha dunhas 10.200 persoas, un 12% menos que en 2013- pero aumentou un 4% o fluxo cara a outros puntos do Estado ata as 19.200 persoas. Dúas de cada cinco persoas que marcharon a outra comunidade autónoma fixérono cara a Madrid, con 4.500 emigracións. Os seguintes territorios que máis poboación galega recibiron foron Canarias, con 2.569, e Catalunya, con 2.528

 Este retrato da emigración galega en canto a magnitudes e destinos permite chegar tamén a unha conclusión adicional: que os movementos migratorios seguen a ser, ao contrario do afirmado dende instancias oficiais como a Xunta, unha das fontes de perda de poboación do país. Esta afirmación susténtase nos saldos migratorios, isto é, na diferenza entre o número de persoas que marchan e as que veñen vivir a Galicia.

En toda a serie estatística dispoñible no IGE -retrocede ata 2002- este saldo era positivo para Galicia, xa que a afluencia de inmigración estranxeira permitía compensar os galegos e galegas que marchaban, xa fose a outros territorios do Estado ou do mundo. 

Pero a tendencia mudou en 2013, cando marcharon máis persoas das que viñeron tanto con relación ao Estado como co resto do mundo. En 2014 o saldo co estranxeiro é positivo, xa que os inmigrantes foron 85 máis que os emigrantes, pero a forte diferenza entre emigracións e inmigracións con relación a España fai que o saldo total volva ser negativo, neste caso de 2.279 persoas.

 Todos estes datos permiten concluír que dende o inicio da crise marcharon de Galicia máis de 200.000 persoas, a un ritmo case constante dunhas 28.000 ao ano dende 2007. Esta cifra débese, en boa medida, á marcha de persoas de orixe estranxeira que inmigraran ao país en anos anteriores. Así, por exemplo, no ano 2014 foron 20.712 as persoas nadas no estranxeiro que deixaron de vivir en Galicia."         (David Lombao  , Praza Publica)

Denuncian a Radio-Televisión gallega por fraude a la Seguridad Social

"El sindicato CUT (Central Unitaria de Trabajadores) ha denunciado a la Compañía de Radio Televisión de Galicia por "infracotizaciones en las nóminas del conjunto del personal que, según sus estimaciones, superan los cuatro millones de euros y podrían llegar a los 15 millones". 

Por esta razón piden el cese del director general del ente público, Alfonso Sánchez Izquierdo, y de su equipo directivo. Las irregularidades en las cotizaciones se extienden desde mayo de 2010 hasta la actualidad.

Tras las primeras denuncias, el departamento de recursos humanos de la compañía admitió en marzo que "se produjeron variaciones en las bases de cotización de algunos trabajadores. Las mismas están detectadas y en el mes de abril se procederá a la regularización de las bases de cotización, con efectos retroactivos desde enero". 

Sin embargo, pospusieron la decisión hasta el 26 de mayo, reconociendo de nuevo las irregularidades en una nota de la empresa: "Finalmente, se regularizarán las bases de cotización en la presente nómina del mes de mayo".

La CUT señala en su denuncia que "en ese intento de regularización no solo se omite la revisión de la infracotización producida durante los últimos cuatro años, sino que se hace a coste de las trabajadoras y trabajadores, que ven descontadas de sus nóminas la cuota obrera de los periodos infracotizados".

 Aseguran que, con esta práctica, se vulnera el artículo 104.2 de la Ley General de la Seguridad Social: "El empresario descontará a sus trabajadores, en el momento de hacerles efectivas sus retribuciones, la aportación que corresponda a cada uno de ellos. Si no efectuase el descuento en su debido momento, no podrá realizarlo con posterioridad, quedando obligado a ingresar la totalidad de las cuotas a su exclusivo cargo".

Desde la compañía pública responden a este diario que "no hay actitud defraudatoria alguna en la cotización a la Seguridad Social por la CRTVG", sino "discrepancias sobre criterios de contabilización de cotizaciones, pendientes de acuerdo técnico. El importe de las diferencias, llegado el caso, tendría un alcance poco significativo".

 El origen del presunto fraude estaría en el incumplimiento del Real Decreto Ley 8/2010, que imponía las "medidas extraordinarias para la reducción del déficit público" con una rebaja salarial del 5%, pero manteniendo intactas las bases de cotización salvo en caso de subidas de sueldo. 

En su denuncia del pasado 14 de septiembre ante la Inspección de Trabajo, la CUT asegura que "la empresa no respeta este imperativo". En el análisis de numerosas nóminas que adjuntan en su denuncia, el sindicato asegura haber detectado un "fraude concretado en diferencias mensuales de cotización de entre 100 € y 700 € en la nómina de cada uno de los casi mil trabajadores de la empresa en los últimos cuatro años".

"La CUT", señalan en una nota informativa, "considera una vergüenza que, frente a su deber de colaboración con otras administraciones y la ejemplaridad que una empresa pública bajo supervisión parlamentaria debe dar, durante todos estos años los reiterados incumplimientos empresariales jugaran degradando y vaciando la imprescindible caja de la Seguridad Social, compromentiendo el futuro de las trabajadoras y trabajadores del ente".

El sindicato ha emprendido una ronda de contactos con los partidos políticos con representación en el Parlamento de Galicia para solicitar la reprobación del equipo directivo de CRTVG por estas prácticas. Intentan llevar a la cámara gallega "un reproche institucional de la nefasta gestión del ente y [solicitar] la colaboración política en el esclarecimiento de este asunto, demandando tolerancia cero contra las vulneraciones de los derechos laborales en las empresas públicas. La conclusión no puede ser otra que el cese del director general y de su equipo directivo como máximos responsables".           (ANÍBAL MALVAR, Público, 20/09/2015)

A "inacción" da Xunta coa praga da avespa asiática

"A situación empeora a cada día mentres seguimos esperando unha xuntanza para deitar luz sobre a problemática, coordinar unha resposta e levar a cabo medidas urxentes".

 Xesús Asorey, secretario técnico de AGA (Asociación Galega de Apicultores) e a voz do seu colectivo pero expresa tamén a "desesperación" de ducias de concellos onde a praga da avespa asiática segue a espallarse sen remedio, atacada con remedios caseiros pola cidadanía e causando importantes problemas no sector apícola e froiteiro, nos traballos forestais, así como inseguridade cidadá.

Son xa 125 concellos galegos, segundo os últimos datos da Consellería de Medio Rural, os afectados pola avespa velutina coa presenza de niños que poden alcanzar cadanseus 15.000 exemplares. O Baixo Miño, a Mariña, o Ortegal e as zonas da Coruña e Ferrol son as máis afectadas por unha nespra que xa non só coloniza a costa, senón que se vai introducindo no interior de Galicia. 

"E son moitos máis niños e moitos máis municipios afectados dos que se din oficialmente porque moitos dos enxames son imposibles de ver ou localizar", aclara Asorey, que destaca que xa se atopan enxames a máis de 100 quilómetros do mar. 

Polo de agora, a AGA elaborou un documento hai dous meses que foi enviado aos 93 concellos onde se detectara a avespa asiática e na que se reclamaban medidas urxentes á Xunta. A Consellería de Medio Rural sabe xa destas peticións e desde o 28 de xullo sabe tamén da solicitude de reunión dos apicultores, aos que se unirían representantes dos concellos máis afectados. 

Pero segue sen haber resposta. "Seguimos sen saber nada; primeiro era polas vacacións, despois polos lumes, logo polo leite...", quéixase Asorey, que lembra que a AGA deulle de prazo ata este martes 22 de setembro ao Goberno galego para que acepte unha reunión inmediata.

 De non recibir resposta, acudirán a Compostela a manifestarse diante da Administración, a quen entregarán o devandito documento. E non será só o sector abelleiro o que acusa, senón todos aqueles afectados, incluídos tamén responsables dos municipios, que están "desesperados" ante un problema que xa é "de seguridade cidadá". A praga é tal que os niños aparecen en lugares case inalcanzables, pero tamén ao pé das casas ou en colexios. 

Hai poucas semanas, nunha xuntanza en San Sadurniño á que acudiron representantes de máis de vinte concellos, as críticas á Xunta foron constantes. "A inacción é total, hai unha tremenda falta de medios e de coordinacións. Non hai iniciativa por parte da Administración para atacar este problema", insisten desde a AGA, que espera a confirmar nesta semana cantos dos concellos afectados aprobaron a moción na que se reclamaban solucións a esta problemática. 

Nos seus últimos datos, Medio Rural cifrou en máis de 1.300 os niños retirados e noutros tantos os que foron avistados (uns 2.700). Pero os expertos advirten de que estas cifras quedan moi curtas. Son moitos máis os enxames e as localidades afectadas. Segundo AGA, a administración recibe cada día 70 chamadas avisando da presenza da velutina e 50 desas están no certo. Ademais, lembran que o teléfono co que se debe contactar é o 012 e non o 112 como ocorre en moitos casos. 

En cada concello afectado, as cifras e as experiencias dos veciños arrepían. No de Cambre, por exemplo, Protección Civil retirou preto de 70 niños en tan só tres meses. En Ortigueira, un veciño chegou a contar unhas 6.000 avespas asiáticas recollidas durante o verán mediante trampas caseiras no seu negocio e é habitual ver as parras de calquera casa ateigadas de exemplares que proveñen de niños que, en máis dunha ocasión, alcanzan alturas de máis de 20 metros.

A AGA insiste en que falta "coordinación" e que a Xunta exerza de canalizador das accións que se vaian tomar. Ademais, critica a falta de medios e a tardanza na retirada de niños, o que obriga a que moitos concellos teñan que actuar malia non ter en moitos casos o material necesario. De feito, son en moitos casos veteranos apicultores os que colaboran coas administracións locais. 

Por iso, desde moitas destas administracións locais e desde a AGA reclaman tamén máis formación para todos os implicados na loita contra a velutina, máis control e uso de antiqueratiniziantes na época de crecemento nas larvas ou menos dificultades burocráticas á hora de dar aviso da localización de niños. 

Ao tempo, reclámanse fondos tamén "para investigar os métodos de loita máis axeitados", como a elaboración dunha feromona específica para utilizar nas trampas. Lembra AGA que hai fondos europeos destinados á investigación onde pode entrar a velutina e que Francia está a piques de sacar ao mercado feromonas selectivas, un método que "será un bo paso pero que nos vai costar cartos". 

Pero mentres a Xunta non reacciona, son os propios apicultores os que están a "estudar a aplicación doutras medidas para reducir os efectos do actual aumento de velutinas". "Primeiro hai que confirmar os resultados e despois farémolos públicos se se demostra a súa eficacia", remata AGA. "                  (Miguel Pardo | @depunteirolo , Praza Pública, 21/09/2015)

O novo hospital de Vigo e o negocio para cargos do PP

"Que hai detrás da construción do novo hospital de Vigo?. Quen tivo contratos na súa xestión?. Quen se encargará de cobrar por servizos que antes eran públicos e agora son privados?... Son preguntas que se fan moitos dos usuarios do Álvaro Cunqueiro, asociacións e sindicatos sanitarios e, en moitas das respostas, aparece sempre xente vinculada ao PP.

A maior parte das obras foron adxudicadas a Acciona, unha empresa que aparece citada nos papeis de Bárcenas e na que traballou Carmen Becerril, ex directora xeral de Política Enerxética e Minas co PP, que foi presidenta de Acciona Energía ata 2013 e desde 2013 a 2014, directora xeral de Internacional desta compañía. Tamén aparece vinculada a este hospital, Ana Sánchez, quen foi viceconselleira de Asistencia Sanitaria da Consellería de Sanidade de Madrid.

A Plataforma para a Defensa da Sanidade Pública vincula os recortes e deficiencias no novo hospital de Vigo á falta de control na execución das obras e especificacións técnicas do centro sanitario. Esta entidade critica que a Oficina Técnica de Seguimento do hospital fora dirixida pola empresa Efficientia Clinical Management, firma dirixida por Ana Sánchez, e nomeada na Consellería de Sanidade de Madrid por Juan José Güemes, xenro do ex presidente da Deputación de Castelló, Carlos Fabra.

O 13 de maio de 2011, a entón conselleira de Sanidade, Pilar Farjas- que posteriormente sería secretaria de Estado de Sanidade con Ana Mato- asina unha resolución na que se encarga á empresa pública de servizos sanitarios, Galaria, que se faga cargo da Oficina Técnica de Seguimento (OTS) do novo hospital de Vigo para “controlar e supervisar o cumprimento da execución do contrato entre o Servizo Galego de Saúde (Sergas) e a Sociedade Concesionaria do Novo Hospital de Vigo S.A.

A OTS tamén se encargará da “redacción dos proxectos, seguimento das obras e seguimento do plan de equipamento, ademais de realizar o seguimento, control e coordinación do conxunto de accións necesarias para a posta en marcha do hospital e coordinar a planificación do traslado”.

Galaria decide ceder todas estas xestións a Efficientia Clinical Management, a compañía de Ana Sánchez- constituída o 27 de xaneiro de 2011, apenas 4 meses antes- que, de acordo coa orde citada, publicada no Diario Oficial de Galicia, debe facerse cargo das mesmas até dous anos despois da posta en marcha do novo hospital, é dicir, até 2017.

Ademais, tamén se subroga no que se refire ao cobro da cantidade que debía de ser satisfeita a Galaria para a realización dos labores de control, exactamente 3.957.357 euros, máis IVE, cantidade que debe ser pagada pola Sociedade Concesionaria do Novo Hospital de Vigo S.A., a empresa que construíu o hospital e concesionaria da maioría dos seus servizos non sanitarios.

De acordo coa denuncia da Plataforma, esta empresa, que debe de facerse cargo do control e a supervisión do novo hospital, aproba o recorte do número de camas, que pasan de 1.465 do proxecto inicial a 845; tamén se suprimen, integramente, as unidades de Queimados e de Cirurxía Maxilofacial; redúcese o número de quirófanos previstos pasa de 35 a 24, a superficie de Urxencias-a pesar de que o Álvaro Cunqueiro asume as do Xeral e Meixoeiro, que se colapsaron durante anos- queda en 4.300 metros cadrados, fronte aos case 6.000 deseñados e, por tanto, haberá menos camas, exactamente 40 menos: das 72 anunciadas ás 32 reais.

Os recortes no novo hospital

Ademais, o hospital perde o laboratorio central, que se situará no Meixoeiro; redúcese o ámbito destinado a investigación; o parking, que se especificaba que sería público e gratuíto, pasa a ser de pago; o inmoble queda sen o certificado de eficiencia enerxética; non se termina a localización da sala de resonancias- que se está realizando nun camión no exterior do hospital.

A plataforma denuncia que estes recortes abarataron ao máximo,a calidade dos materiais de construción, causando problemas nos primeiros días de funcionamento; “inundacións, caída de reixas, imposibilidade de cravar nada ás paredes, baños con aplicacións de plástico, falta de tomas de auga para beber á marxe das billas dos baños, almacenamento de produtos en andeis improvisados e, finalmente a paralización do traslado por mor da mala calidade do aire en varias zonas e a morte dunha paciente na UCI á que se lle detectaron rastros de Asperfillus”.

“Pese a todos estes recortes e deficiencias a empresa encargada do control de calidade non fai informe contrario algún e, ademais, o orzamento final do hospital dispárase: dos 450 millóns estimados no primeiro proxecto chega a 1.360 millóns”, indica. Deste xeito o Servizo Galego de Saúde deberá pagar un canon de 68 millóns á empresa concesionaria durante 20 anos, aos que hai que sumar os custos dos servizos que presta como limpeza, lavandaría, cociña, seguridade, transporte de roupa, mantemento, esterilización, cafetaría, máquinas de vending, servizos de conexión a Televisión, Radio e Internet, xestión enerxética, xardinaría, informática ou xestión de residuos.

Tamén a recollida e entrega de mostras biolóxicas, petición de probas, correo interno, envases hemodinámicos, medicación de farmacia, carros de medicación, material procedente ou con destino a esterilización ou documentos para a súa destrución. Isto elevaría o seu custo final, de acordo coas estimacións da Plataforma en Defensa da Sanidade Pública, até 1.795 millóns, cantidade que deberá cobrar a concesionaria. Por iso, a plataforma pide a constitución dunha Comisión de Investigación no Parlamento de Galicia." (Galicia Confidencial, 17/09/2015)

En un país normal ya estarían cesados los responsables del desastre del nuevo Hospital de Vigo

 " (...) E en definitiva, definiron a situación dun hospital "que non estaba preparsdo para o traslado" e que sufriu as présas e os "problemas loxísticos e de concepción" para un centro que, en conclusión, segue en obras.

Así o di o doutor Sáez ou unha matrona que fala claro: "Hai asperxilo porque está en obras; primeiro hai que rematar o centro, despois facer a hixienización e controis e logo os traslados; non poden trasladar pacientes antes que o material".

(...) O relato de Inés, enfermeira que xa participou no traslado do Meixoeiro, non cambia moito. Fala de "improvisación total", suciedade en moitas áreas e ausencia de material como desfibriladores. "Chegou co último paciente e é algo vital porque salva vidas", di. Tamén denuncia a falta de medicación e asegura que ela e outros compañeiros chegaron a trasladar menciñas nos seus coches particulares.

 Timbres que non funcionan, escaseza de tomas de auga ou UCIs non operativas son outras das queixas desta profesional que cre que terían que "ter chamado ao xulgado, ao notario ou a un medio de comunicación" para que comprobase unha situación vivida enter "o abandono". "Noso e dos pacientes porque aos responsables só lles importaba o tempo", insistiu.

Modesta, pola súa banda, leva desde 1974 no laboratorio do Xeral e cre que no novo hospital volveu atrás. "Creo que desaprendín a facer todo o que sei", dixo entre bágoas. Fala de falta de espazo -"nun habitáculo de 3x6 e sen fiestras van meter tres camas para enfermos que poden estar catro horas"-, de material almacenado en caixas ou de falta de enchufes.

 E denuncia "problemas moi gordos" como unha suposta desconexión de tanques onde había células de médula ósea. "Levo 40 anos ano Xeral e vivín obras mesmo de quitar escaleiras e nunca pasou o que aquí pasa", resume.

Pilar, enfermeira do hospital de día, di estar "preocupada pola cuestión humana" e denuncia a falta de intimidade, ausencia de luz para picar os pacientes, o deterioro das duchas, a mala calidade da comida -"no Xeral había 60 dietas e aquí non chegamos a 10"- ou a falta de cobertura de móbil ou internet.

 "A xente está moi enfadada e o persoal fai de parapeto; tamén hai quen ten medo a falar, sobre todo os que non teñen praza fixa no hospital", insiste esta profesional nunha reflexión que tamén fixeron varios compañeiros.

Outra compañeira enfermeira, Anusca, tamén foi crítica ao advertir da ausencia de toma de auga na UCI, onde traballa, o que levou a que se fixesen obras mentres traballaban os profesionais, separados dos obreiros tan ó por uns plásticos. (...)"        ( Miguel Pardo , Praza Pública)

 "(...) Hubo numerosas irregularidades durante la construcción del edificio y las deficiencias conocidas son múltiples e inaceptables.  

Los recortes introducidos en el proyecto son más que notables: un 32% en las camas de hospitalización y en los quirófanos, más del 50% en el Servicio de Urgencias, y anularon el Laboratorio Central (lo que favorece a Unilabs, empresa que gestiona el Laboratorio Central de Galicia -y también el de Madrid-). 

Las consecuencias de todo esto son muy graves: la ostensible diminución de la oferta hospitalaria hace que el HAC no será capaz de dar respuesta a las necesidades sanitarias de la comarca, la sanidad pública queda grabada con una tremenda hipoteca y, además, la Administración pierde, por completo, el control de la sanidad en esa área, que pasa a ser dominada por la empresa concesionaria del HAC y por Povisa (de donde procede la Conselleira), que permanece como hospital de referencia para una parte importante de la población. 

La sanidad pública queda secuestrada por estas dos empresas, prevalece el afán de negocio por encima de las necesidades de salud de la gente.  (...)"          (Nuevatribuna.es, 17/09/2015)

"(...) ¿Considera que este clamor de la ciudadanía será escuchado por el actual gobierno de la Xunta?

Manuel González Moreira | Desgraciadamente considero que no. En un país normal ya habrían dimitido o hubieran sido cesados los responsables políticos de las decisiones que llevaron a la situación de emergencia sanitaria en que se encuentra el área sanitaria de Vigo (...)

¿Realmente este proyecto da respuesta a las necesidades sanitarias de Vigo y comarca, como afirma el presidente de la Xunta?

 Manuel González Moreira | El proyecto del NHV nació de una necesidad evidente; el área sanitaria de Vigo contaba con recursos insuficientes, como demostraban las intolerables listas de espera, tanto diagnósticas como qirúrgicas, y el concierto singular con el hospital privado Povisa, que atiende a 140.000 personas con la justificación de que la sanidad pública no tiene recursos para hacerlo. Fue iniciativa de la Plataforma en Defensa de la Sanidad Pública del área de Vigo la reclamación del NHV, concebido como el primer hospital del área sanitaria. (...)

En el proceso de planificación participaron muchas y muchos profesionales y así nació un proyecto ilusionante que pretendía hacer un Hospital puntero en investigación y conocimiento, avanzado tecnológicamente y con capacidad para atender, ahora y en el futuro, al conjunto de la ciudadanía del área sanitaria.

La llegada del PP a la Xunta supuso un cambio sustancial; la que iba a ser una obra pública la plantearon como “colaboración público-privada”, con lo que la concesionaria es la responsable del proyecto, de la construcción y de la gestión de determinados ámbitos del NHV, siendo la propietaria del Hospital durante los 20 años de la concesión. La Xunta adjudicó un contrato de 1.300 millones de euros a la Sociedad Concesionaria del Nuevo Hospital de Vigo S.A. 

Recordemos que la construcción del hospital público costaría poco más de 400 millones. El proyecto definitivo, ya construido e iniciando su camino, perdió los objetivos iniciales: no disponen de la gran área de investigación prevista, no tiene todos los servicios, no puede atender al conjunto de la ciudadanía (por lo que permanece el concierto con Povisa), y no tiene capacidad de resolver el problema de las listas de espera actuales y futuras.

Pablo Vaamonde | En su opinión: ¿Cuales son las principales deficiencias que presenta el NVH para que no responda a las necesidades sanitarias de esta área?

 Manuel González Moreira | En primer lugar el propio modelo de construcción y gestión, que de la lugar a dos direcciones, una de la Empresa Concesionaria -la propietaria del Hospital-, y otra la del SERGAS. Esta situación ya está generando problemas de coordinación que dificultan abordar los problemas encontrados en el traslado. 

De otro lado la diminución de recursos asistenciais: las camas de hospitalización se reducen en un 31,8%, los quirófanos en un 31,4%, el Servicio de Urgencias en un 55,5%, las salas de Radiología en un 45,7% y desaparece el Laboratorio Central. (...)

Manuel González Moreira | Tanto el proceso de licitación, concesión, control de la obra licitada por parte de una empresa contratada por Galaria como las condiciones del propio traslado serán, sin duda, objeto de controversia judicial; esperemos que la Unión Europea y los tribunales de justicia atiendan las demandas presentadas y permitan dilucidar las responsabilidades penales, si las hubiera.  (...)"            (Nuevatribuna.es, 13/09/2015)

O sindicato médico CESM denuncia o Sergas por "homicidio imprudente"

"O sindicato médico CESM demandou esta segunda feira o Sergas perante a Fiscalía por un presunto "homicidio imprudente" e "outros delitos" após o falecemento dunha doente no novo hospital de Vigo. 

Segundo o sindicato poderían existir responsabilidades penais derivadas da morte dunha muller atinxida por unha forte doenza hepática á que se lle detectaron altas doses de aspergillus, un fungo. 

O CESM coida que o traslado de pacientes ao Álvaro Cunqueiro foi precipitado ao non existiren garantías suficientes de que as instalacións reúnan as condicións exixíbeis de seguridade, algo que foi recoñecido desde a Consellaría de Sanidade ao anunciar a paralización do traslado de pacientes. 

En declaracións á imprensa no momento de presentaren a denuncia, desde o sindicato lembraron que o edificio do novo hospital está aínda "en obras" e atribúen a "precipitación" na mudanza de doentes á "urxencia da concesionaria por comezar a cobrar o canon e os servizos extra-hospitalarios". 

Neste senso, subliñaron a "responsabilidade" de Sanidade por ter autorizado a abertura do complexo malia os "riscos" existentes para a saúde das persoas. "              (Sermos Galiza, 08/09/2015)

Un dos primeiros bombeiros forestais que chegou á zona di que que a “falla de decisións” converteu o que era un “pequeno fume” nun gran incendio

"Nos retiraron cuando sabíamos que lo peor llegaba al pueblo, eso es impotencia, al día siguiente queríamos volver queríamos estar ahi, no habernos ido, pero lo que nos mandaron fue ir a desbrozar, esto es surrealista”. É a denuncia que fai un dos primeiros efectivos das Brigadas de Reforzo en Incendios Forestais (Brif) que chegaron o lume de Cualedro o pasado domingo.

No grupo de FB de Bombeiros Forestais, o usuario Montxo Montxuelo lembra que, tras a chamada de alerta acudiron dúas brigadas e dúas motobombas que viñan de Viana. “Al llegar a los eólicos llegó otra birgada que venía del distrito de Baixa Limia”, apunta.

Este bombeiro forestal lamenta que, quizais, os efectos do lume poderían ter sido menos se a actuación e as decisións foran outras porque, asegura, que no seu caso, que chegaron de “primeiros”, houbo “decisións técnicas” que puideron ter provocado o desastre.

“Nuestro caso es si cabe peor vimos crecer el incendio desde que no era nada llegamos quizás más tarde de lo que deberíamos véase por ser de otro distrito, esperar que dieran el ok etc, ya que íbamos a Viana, pero llegar de primeros y ver como aquello pasó de ser un pequeño humo en el horizonte hasta convertirse en lo que se convirtió, entre la falta de decisiones que no nos dejaron actuar y la virulencia de este monstruo, sí que nos dejó realmente jodidos y volvernos totalmente desmoralizados sobretodo porque nos retiraron cuando sabíamos que lo peor llegaba al pueblo”, lembra.

Por iso, laméntase de que non puideran ter feito máis. “Sé que algunos volvisteis reventados que otros aún por encima fuisteis de voluntarios y aunque consiguieseis salvar algunos bienes materiales etc, os volvisteis del trabajo jodidos por la impotencia, aún así os envidio. Nuestro caso es si cabe peor”, di ao suliñar que viu como o lume pasou dun sinxelo “fume” a un voraz incendio.

Nestes casos, e segundo os propios profesionais, quen decide as actuacións para facer fronte ao lume, non son os axentes, senón os técnicos de distrito, que son os que mandan os medios. Unha vez no lume é cando un axente decide.

“Pareceme moi raro que un axente non vos deixase actuar si vos mandaron dende o distrito. salvo que non tuverades os epis que iso xa seria loxico... Home a veces hai que sacalas meu. nos eolicos e dificil paralo vindo coa forza que viña. Normal”, constestoulle outra compañeira no grupo de FB de Bombeiros Forestais.

Tamén outro compañeiro apunta que “coa forzar q iba , si non actuachedes ,hay moitas razons como di Sonia , igual se esperaban motobombas , helis , as veces os batelumes non valen ca altura da llama , ou iban facer contra lume , ou técnico e axentes mirando por donde atacarlle ,as veces hay vidas en juego non se pode meter un o loco , ou hay q deixar a zona de monte e defender aldeas .......”.

“Actuar actuamos pero bueno creo que podíamos haber hecho más pero ya está no quiero entrar en detalles, no quería echarle la culpa a nadie con mi comentario”, tentou zanxar o autor das críticas. " ( Galicia Confidencial | Ourense | 02/09/2015)

"O PP dedícase a dividir os gandeiros no canto de afrontar o problema do leite"

"Unha semana despois do inicio da tractorada de Santiago e cando xa transcorreron dous meses dende que comezaron a intensificarse as protestas gandeiras, o sector vive entre o cansazo e a indignación que segue a alimentar as protestas contra os baixos prezos do leite. 

As grandes concentracións de vehículos agrícolas en Compostela e Lugo foron substituídas dende o pasado venres polo bloqueo das 15 industrias lácteas do país, que agora se completarán con protestas selectivas nos centros de distribución. 

A loita continúa e no seo da Plataforma pola Defensa do Sector Lácteo Galego o malestar non está provocado só por quen paga o produto por baixo do prezo do custo, senón tamén por quen tenta "desmoralizar e dividir os gandeiros". Ese papel, aseguran, está a xogalo o PP.

A renuncia a continuar coa mobilización por parte grupo que se erixira en líder da tractorada de Lugo evidenciou a pasada fin de semana o seu desmarque e demostrou, a xuízo do representante da Organización de Produtores de Leite e voceiro da plataforma, Anxo Escariz, o que "dixemos dende o primeiro día". 

Abonda, di, con "coller o listado" de "representantes dos concellos" que son núcleo deste grupo e "son concelleiros do PP e militantes activos do PP, os mesmos que carrexan xente para as eleccións. Ou non nos coñecemos todos, ou nacemos onte?", pregúntase. 

"No canto de afrontar o problema lácteo", lamenta, "o PP dedícase a dividir, a desmotivar, a desmoralizar" e a "tentar que nos pelexemos, a ver se marchamos", afirma Escariz. Segundo o voceiro da Plataforma moitos dos gandeiros que participaron na tractorada de Lugo "quedaron coa cabeza destrozada despois de estar unha semana escoitando manipulacións", entre elas, cita, acusacións contra os sindicatos ou a propia plataforma. 

Proba disto, ilustra, é que "cando a conselleira non tivera a dignidade de recibir a Plataforma", abondou con que a chamase "ese paracaidista de Lugo", en referencia a Roberto López, voceiro dese colectivo, para que Rosa Quintana acudise á tractorada. Xusto despois, critica, o colectivo instou a "darlle un voto de confianza" á Xunta.

Rueda aplaude a decisión de Lugo e defende o preacordo

Mentres continúan as protestas o Goberno galego veu defendendo durante a fin de semana a necesidade de que o sector se sume ao preacordo formulado a pasada semana en Madrid e, por extensión, abandonen as mobilizacións. Segundo o vicepresidente da Xunta, Alfonso Rueda, a decisión do grupo de Lugo, así como o feito de que a asociación de cooperativas AGACA se desvinculase da plataforma, é a mellor mostra de que "algúns están entendendo que agora é o momento de aproveitar as vantaxes que ten que todos se puxesen de acordo en cuestións fundamentais".

 "Refírome á industria distribución e produtores", subliña o número dous de Feijóo, para quen "é o momento" de que os gandeiros mobilizados "sumen" e se adhiran ao pacto.

"Eu convido os da Xunta a que fagan o que estamos facendo nós: falar cos gandeiros e ver o ánimo que teñen", retruca Ascariz, quen afirma ademais que un bo número dos gandeiros que marcharon de Lugo o sábado "reflexionaron sobre o que pasou e ven que as medidas de presión" como o bloqueo ás industrias "son totalmente efectivas". 

Por este motivo, advirte, mentres non haxa garantía de prezos por riba do custo de produción continuará o bloqueo ás factorías e "imos actuar sobre a distribución no momento en que decidamos".  

   

21 millóns de litros bloqueados en tres días

 

"Evidentemente, hai que tiralo". Unha das imaxes máis representativas da protesta gandeiras nos últimos días é a volta aos vertidos de leite en diferentes puntos do país. "Bloqueamos sete millóns de litros o sábado, 7 millóns onte e bloquearemos outros 7 hoxe", explica Anxo Escariz, quen indica que os repartos de balde do produto non son dabondo, nin de lonxe, para darlle saída a todo o leite que non chega ás industrias transformadoras.

Así e todo, estas distribucións continúan tanto para evitar tirar o maior volume de leite posible como para continuar agradecendo o apoio da poboación, este luns en Santa Comba, Vilagarcía ou A Coruña, entre outros puntos.  

"A sociedade en xeral apóianos totalmente porque percibe o grandísimo problema que temos", percibe. "Esetamos informando moito e xa sabe todo o mundo da orixe do problema: unha industria que é un desastre e unha distribución que se mata entre ela para conseguir clientes tirando o leite polo chan".

A esta ecuación engádeselle un factor máis, di: "Unha Administración que non está disposta a poñer peso político para solucionar o tema, porque xa se están facendo ilegalidades". Así, resalta, dende a propia OPL "presentamos denuncias e tardan un ano en darnos resultados" que poden ser, por exemplo, "20.000 euros de multa".

"Mira o que lle importa a Carrefour pagar 20.000 euros", máis aínda "cando non hai obrigatoriedade de facer públicas esas multas".

"Se a Administración garantise o cumprimento da lei, a lei que temos xa podería valer", afirma Escariz, xa que a lexislación vixente xa estipula "que todo o mundo ten que recibir un prezo sostible". Pero este principio non será efectivo, augura, mentres "a industria non saiba que vai ser castigada" se non cumpre. Se así fose, "cambiaría o conto".       (Praza Pública, 14/09/2015)

O recorte de horarios deixou sen helicóptero do 061 o accidente de Carral

"O operativo sanitario que actuou no grave accidente de Carral, que o pasado 5 de setembro deitou o luctuoso balanzo de sete persoas falecidas e once feridas, non puido contar co apoio dun helicóptero do 061 por mor do recorte de horarios impostos pola Consellaría de Sanidade neste servizo. 

A CIG denuncia que este caso é un exemplo máis das consecuencias dese retallamento que deixa descubertas zonas do país durante horas.

Os helicópteros do 061 son un medio de grande importancia para operativos sanitarios onde o desprazamento até o lugar do accidente ou da asistencia sanitaria é dificultoso. Unha circunstancia que se deu no accidente producido durante o rally de Carral (A Coruña). Malia o colapso do tráfico nos accesos até alí non se desprazou o helicóptero con base en Compostela por ter rematado seu horario. 

A outra opción era o helicóptero radicado en Ourense, pero os 35 minutos de distancia facían inoperativo o traslado. Segundo denuncia a CIG­Saúde, os técnicos das ambulancias que acudiron ao lugar do accidente botaron en falla o apoio aéreo, inda que non garantise un desenlace diferente a respecto das vítimas do mesmo.

O novo contrato do servizo aprobado o pasado mes de marzo modificou o seu horario de atención, que pasou de estar operativo do abrente ao solpor (cubrindo a totalidade da xornada con luz diúrna) a unha nova fórmula consistente en que un dos helicópteros atende 12h desde o abrente e o outro 12h antes do solpor. 

Desta maneira, denuncian, que existen faixas horarias que deixan descubertas zonas do territorio nas que non poderá actuar o helicóptero. No caso do helicóptero de Compostela o seu horario até o vindeiro día 27 é de 8:00h a 20:00h.

“No decurso do verán houbo avisos doutras urxencias pasadas as 20h e non houbo helicóptero. A xente no o sabe porque ao final se resolve con outros recursos máis lentos ou menos axeitados e así tápase esta irresponsabilidade”, denuncia Rosarío Rúa. 

A representante da CIG na Xunta de Persoal do 061 fai referencia á existencia de casos de afogamento, accidente de tráfico ou unha parada cardiorespiratoria que non contaron con asistencia aérea por esa razón.

Desde a CIG critican ademais que este recorte sanitario, que incide na asistencia en caso de emerxencias nos que pode ser un medio vital, supón un aforro económico de “miseria”. “O aforro é só o do salario dun piloto e un copiloto durante seis meses”.         (Sermos Galiza, 11/09/2015)

Lucha ganadera por un precio justo

 

 

 

(El País, 08/09/2015)

Los ganaderos rodean y colapsan Santiago con más de tres mil tractores «ata que haxa prezos xustos»

 

 (La Voz, Foto:    SANDRA ALONSO)

 

"Los ganaderos siguen en pie de guerra para demandar precios justos que paren la sangría de explotaciones lácteas y garanticen su viabilidad. Con los tractores acampados en Lugo con carácter indefinido, la protesta se amplificó ayer en Santiago, convertido en el segundo plató de sus movilizaciones. Más de 3.000 productores, según cifras de la organización que la subdelegación del Gobierno rebajó a 800, colapsaron con sus vehículos los accesos y principales vías, de donde no los moverán al menos hasta el jueves.

 Y lanzaron su ultimátum: si antes de ese día -cuando además está convocada una reunión de todo el sector con la ministra- no obtienen garantías para fijar un precio mínimo, irán a una huelga de entregas. Feijoo, que trasladó su apoyo a los ganaderos, volvió a poner la pelota en el tejado de la UE. También sindicatos y oposición miran a Bruselas, pero exigen además medidas a Xunta y Gobierno.

Las medidas de presión seguirán hoy: los tractores rodearán dos de las principales grandes áreas comerciales de Santiago. «Se temos que morrer, imos morrer de pé», proclamó Roberto García, secretario xeral de Unións Agrarias. «O gandeiro galego non pode esperar como o asturiano a que haxa un acordo dentro de dous meses», añadió, apuntando además que el Ejecutivo central tiene que garantizar esta semana la retirada de los contratos que estén por debajo de los costes de producción, que ronda los 27 céntimos el litro. 

 Por el Sindicato Labrego Galego, Isabel Vilalba, apremió también a adoptar decisiones para la retirada de los excedentes de producción que tiran los precios. En la misma línea, Francisco Bello, de Asaja, apuntó la intención de los ganaderos de mantener su lucha si no se concretan acuerdos.  (...)

( La Voz , foto: SANDRA ALONSO )

Los más de 3.000 ganaderos que ayer se manifestaron en Santiago tenían previsto el inicio de su marcha a las 12 horas, pero el primer tractor no abandonó hasta las dos más tarde el recinto de Salgueiriños, donde se habían concentrado desde las 11 horas.

 Echaron a andar haciendo sonar sus cláxones y circulando lo más despacio posible para hacerse notar. Tan lento se desplazaban que tardaron casi una hora en completar el primer kilómetro y medio del recorrido, que sumó un total de 10,3 kilómetros. Es la mayor concentración desde que en julio se retomaron las tractoradas.

Tras pasar por la sede de la Xunta, en San Caetano, bajaron por la avenida de Castelao y las calles de Vista Alegre y Salvadas, donde ya ocuparon los dos carriles de circulación impidiendo que el resto de los vehículos pudieran utilizar la vía. en Galeras, uno de los puntos donde más complicada es la circulación en Santiago, los tractores quedaron parados el tiempo suficiente para que muchos manifestantes bajasen de los tractores para comprar botellas de agua o ir al servicio.

Al llegar a la zona de O Pombal, la columna de tractores enfiló hacia el campus universitario para girar al llegar al Hospital Clínico en dirección al túnel de Romero Donallo. En esta avenida, otra de las arterias principales de la ciudad, los tractores volvieron a detenerse colapsándola casi por completo. Sin embargo, la gran mayoría de los compostelanos, pese a las molestias, mostraba su apoyo a los ganaderos aplaudiéndoles y vitoreándoles.

Tras otro buen rato parados, los tractores prosiguieron su marcha, pero en la avenida de Lugo, justo a la altura de la estación de trenes, se detuvieron ocupando toda la calle para cortar por completo el tráfico en esta vía, que es la que concentra la mayor parte de la circulación en sentido norte-sur. Cuando retomaron la marcha ya había caído la tarde y el objetivo estaba conseguido: colapsar el tráfico en Santiago."                   (s. lorenzo, X. melchorsantiago / la voz, 08 de septiembre de 2015)

Medio millar de tractores bloquean Lugo

"Medio millar de tractores bloqueaban durante toda la mañana el centro de la ciudad de Lugo después de la gran protesta contra los precios de la leche que tuvo lugar ayer en la localidad. Un buen número de ganaderos acordaron continuar en esta jornada la movilización después de una asamblea improvisada que tuvo lugar a media mañana y en la que se ha pedido una reunión urgente y en persona con la conselleira de medio rural o un responsable de la Xunta de su confianza.

 Los ganaderos están decididos a dar la batalla definitiva, de la forma más rotunda, en busca de verdaderas respuestas políticas y también han acordado continuar con un intenso calendario de manifestaciones durante la semana que viene en la capital de Galicia.

Entre el lunes y jueves de la próxima semana anuncian que colapsarán Santiago de Compostela con diversas tractoradas --se esperan unos 5.000 vehículos, según la organización-- y manifestaciones para reclamar un precio justo para la leche. Este viernes, el concejal de Convivencia de Santiago, Xan Duro, ha informado sobre el dispositivo especial que habrá en la capital de Galicia ante estas protestas, que tendrán su día de mayor incidencia el próximo lunes, 7 de septiembre.

Al respecto, ha pedido compresión a los ciudadanos por unas reivindicaciones que considera "absolutamente justas", aunque admite que el gobierno local está "muy preocupado" sobre cómo afectarán a la circulación en la ciudad. "No hay ninguna garantía de lo que pueda ocurrir", ha llegado a decir Duro respecto a la movilidad del próximo lunes, que "no va a ser un día fácil".

Así las cosas, las protestas comienzan el próximo lunes con la concentración de los tractores a las 11,00 horas en la explanada de Salgueiriños, los cuales llegarán de diversos puntos de Galicia, por lo que pueden crear complicaciones en las vías de acceso. A las 12,00 horas del lunes comenzará la tractorada que saldrá de Salgueiriños para pasar por, entre otras calles: San Caetano, Avenida Castelao, Salvadas, Galeras, Romero Donallo, Avenida de Lugo, Camiño Francés y de vuelta a Salgueiriños.

El Ayuntamiento de Santiago ha dicho que no puede prever a qué hora terminará la tractorada del lunes, ya que dependerá de la voluntad de los ganaderos, y recuerda que en la última ocasión se fue hasta las 21,00 horas.

Por ello, se pide a los ciudadanos, en la medida de lo posible, evitar la movilidad en coche por las inmediaciones por las que discurrirá la manifestación en la ciudad, mientras que las líneas de autobús urbano se verán seriamente afectadas.

Así, se irán modificando en tiempo real los recorridos de los autobuses, con información puntual en paneles, redes sociales y a través del teléfono 901 120 054. A este respecto, se garantizan los accesos a los hospitales y se espera que los buses puedan transcurrir con normalidad por la zona centro que va desde Basquiños --que se abrirá el lunes tras las obras-- hasta el Ensanche.

En lo tocante a los coches, se espera que la SC-20 en dirección A Coruña y Pontevedra "esté totalmente libre" para salir de la ciudad. Para cruzar la ciudad de Norte a Sur se recomienda el uso de la AP-9. Asimismo, se espera que, al menos, uno de los carriles de la Avenida de Lugo quede libre para el tráfico. La zona más conflictiva de acceso a la ciudad será por la carretera que viene de Santa Comba.

Las movilizaciones continuarán a partir del martes, aunque afectarán a zonas más concretas. De tal forman, los ganaderos irán con sus tractores en la mañana del 8 de septiembre al centro comercial de Área Central, mientras que por la tarde será el turno de As Cancelas para protestar contra el uso de las ofertas reclamo que hacen las cadenas de distribución de la leche.

Ya el miércoles, 9 de septiembre, los tractores volverán a marchar desde Salgueiriños, en este caso para concentrarse a partir de las 12,00 horas ante la sede de la Xunta de Galicia, en San Caetano.

Finalmente, esta semana en defensa del sector lácteo pondrá su punto final el jueves, 10 de septiembre, con una manifestación a pie con salida de la Alameda, que transcurrirá desde el mediodía hasta, de nuevo, hasta San Caetano.

El caso es que el 10 de septiembre es el día de inicio del curso escolar, por lo que la Policía Local ha recomendado a los padres que se pongan en contacto con los colegios de sus hijos para que faciliten una salida alternativa, especialmente en los centros en el entorno de Virxe da Cerca, ya que la manifestación pueden coincidir con el final de las clases --que ese día tienen horarios especiales al tratarse de la presentación--.

Para hacer frente a toda esta semana de movilizaciones se ha activado un órgano coordinador de los diferentes cuerpos de seguridad que velarán por que las marchas transcurran por normalidad, en el que están incluidos la Policía Local, Policía Nacional, Guardia Civil de Tráfico, Protección Civil y bomberos, entre otros.

En concreto, la portavoz de la Policía Local de Santiago, Diana Parente, ha informado de que este cuerpo dispondrá de 60 efectivos en las calles para seguir las protestas --de unos 140 agentes existentes--, lo que supone duplicar su presencia, teniendo en cuenta que diversos agentes están de vacaciones.

Con todo, Xan Duro ha agradecido la buena disposición de los convocantes, la Plataforma en Defensa do Sector Lácteo, y espera que las movilizaciones transcurran con las menores molestias para los vecinos.

Precisamente, el pasado jueves una multitudinaria tractorada bloqueó el centro de Lugo, en una protesta que se prolonga hasta este viernes colapsando la Ronda da Muralla, a pesar de que inicialmente se esperaba que acabase el propio lunes."            ( El País / EP Santiago 4 SEP 2015)